Verkiezingen

De huidige nomenclatuur voorziet niet in de terugbetaling van alle basiszorg en dat belet de toegankelijkheid tot tandzorg. Het VVT pleit zelfs voor een verdubbeling van het RIZIV-budget, want tijdens een hoorzitting in het federale parlement gaf de CM-vertegenwoordiging mee dat dit nodig is om de volledige bevolking de nodige tandzorg te bieden. De preventie moet nog meer aandacht krijgen en de nomenclatuur moet aangepast en geherwaardeerd worden, zowel voor de algemeen tandartsen als voor de tandarts-specialisten in de orthodontie en de tandarts-specialisten in de parodontologie.

De stijging van de praktijkkosten is veel groter dan de indexering. De indexering van de lonen van personeel wordt niet meegerekend in de indexering van de honoraria. Het huidige indexmechanisme houdt alleen rekening met de stijging van de gezondheidsindex maar niet met de werkelijke stijging van de praktijkkosten. Daarom wil het VVT een aanpassing van het huidige indexmechanisme.

De wet van 18 mei 2022 voorziet dat de maximumtarieven eind 2025 moeten afgeschaft worden (eveneens voor de uitneembare protheses). Het VVT vraagt dat er een uitstel van deze datum komt tot er voldoende RIZIV-budget is om in de terugbetaling van de maximumtarieven te voorzien.

Het VVT vraagt om de ‘Kostprijsanalyse van de praktijkvoering’ eindelijk uit te voeren. Eindelijk omdat meerdere RIZIV-akkoorden dit reeds hadden voorzien. Doordat de voorziene terugbetaling van de tandzorg geen rekening houdt met een realistische kostprijsanalyse, zijn de honoraria ondermaats voor veel behandelingen en de terugbetaling ontoereikend.

Een conventiesysteem heeft een belangrijke plaats in het maatschappelijke overlegmodel in de sociale ziekteverzekering. Onze maatschappij evolueert, net als de belangen van tandartsen en patiënten en in dat kader is een vernieuwing van het huidige conventiesysteem absoluut noodzakelijk. Het VVT heeft meermaals duidelijke en constructieve voorstellen geformuleerd.

Alle patiënten – met inbegrip van degenen met een verhoogde tegemoetkoming – moeten in alle vrijheid hun eigen keuze voor een behandeling kunnen maken, ongeacht de kostprijs of eventuele bijkomende kosten. Ook dit is een cruciaal aspect van een toegankelijke tandzorg.

Forfaitarisering van (mond)zorg leidt tot onderverzorging en voor het VVT is dit geen gunstige evolutie, niet voor de patiënt, niet voor de tandarts. Het is nog maar de vraag of het VVT deze forfaitarisering een halt kan toeroepen. Mocht het dan toch zo ver komen, dan mag de berekening van het forfait (kostprijsanalyse) geen discriminatie zijn ten opzichte van de huidige honoraria door oversubsidiëring van de wijkgezondheidscentra.

De overheid mag dan wel schermen met de telematicapremie, deze jaarlijkse premie volstaat absoluut niet om de steeds stijgende kosten te dekken. Dit in contrast met de mutualiteiten die van overheidswege steeds maar meer subsidies toegestopt krijgen om hun administratie te vereenvoudigen, terwijl applicaties in onze praktijk zoals eFact en eTar hun werk net vergemakkelijken.

Mondhygiënisten vinden meer en meer hun plaats binnen een praktijk. Maar voor een goede praktijkvoering is het belangrijk dat voor deze integratie de nodige financiële middelen ter beschikking gesteld worden om de zorg die zij verlenen te betalen.

Een praktijk moet uiteraard economisch rendabel zijn, maar met het huidige terugbetalingssysteem is dit niet zo evident. Een trend van commercialisering van tandzorg is al enkele jaren uit Angelsaksische landen overgewaaid. Voor VVT staat de zorg voor de patiënt centraal en is er nood aan een wetgevend kader om zowel patiënten als tandartsen tegen een ongebreidelde commercialisering van de tandzorg te beschermen.

Een dringende aanpassing van de erkenningsvoorwaarden voor tandartsen met buitenlandse diploma’s is een volgend actiepunt voor het VVT. Ze moeten niet alleen aan alle eisen voldoen betreffende hun diploma, maar om het beroep uit te oefenen, moeten ze de nodige klinische vaardigheden hebben, kennis van de complexe regelgeving, en de nodige taalkennis om correct te kunnen communiceren in de taal van de patiënt.

Ten gevolge gebrekkige planning en groeiend gebrek aan appreciatie is er een tekort gegroeid aan heel wat zorgverleners, ook aan tandartsen. Er wordt hieraan op termijn geremediëerd door drastische verhoging van de toegelaten quota en door het feit dat mondhygiënisten een deel van de taken van de tandarts kunnen uitvoeren. Nog meer behandeltijd kan vrijkomen door betere praktijkorganisatie met inschakelen van tandartsassistenten en baliemedewerkers. De huisartsen krijgen hiervoor ondersteuning. VVT wenst dat dit ook uitgebreid wordt naar de tandartsen.